OBJAŚNIENIA I WSKAZÓWKI DO OCENY

1. Wiatr

   Ocenia się, biorąc pod uwagę jego silę, pewność i rodzaj (górny, dolny). Miernikiem siły wiatru jest odległość, z jakiej pies zdolny jeśli zwietrzyć zwierzynę. Pewność to umiejętność odróżnienia odwiatru samej zwierzyny od odwiatru pozostawianego przez nią na tropach w paprzyskach, kotlinach i innych, jak również odróżnienie odwiatru małych, niełownych ptaków.
   Oznakami pewności wiatru są: szybkie przejście od ściągania do doprowadzania zakończonego wypłoszeniem zwietrzonej zwierzyny (zarówno podczas pracy w polu, jak i w niskich zaroślach), zaznaczanie tylko bardzo krótkim ściąganiem tropów i śladów zwierzyny oraz małych ptaków.
   Przy wystawianiu stopnia za wiatr należy oceniać oddzielnie każdy z jego elementów składowych, tj. siłę, pewność i rodzaj wiatru. Jeżeli jakość tych elementów nie jest wyrównana, to ostateczna ocena w tej konkurencji nie powinna być wyższa od wystawionej za najniżej oce­niany element wiatru psa.
   Ocenę „4" może otrzymać tylko pies, który;
-     podczas pracy w niskich, suchych zaroślach bądź w polu posługuje się przeważnie górnym
      wiatrem,
-     przed wejściem w gęste, wysokie zarośla lub w szuwary stara się górnym wiatrem złowić
      odwiatr zwierzyny,
-     szybko i zdecydowanie prowadzi do zwietrzonej zwierzyny,
-     pracując na tropie zwierzyny posługuje się wyłącznie dolnym wiatrem.

2.  Sposób szukania

   Pracując w rzadkich zaroślach lub w polu pies powinien chodzić około 30 metrów w lewo i 30 metrów w prawo od przewodnika. Odle­głość między przewodnikiem a idącym przed nim psem również nie powinna przekraczać 30 metrów. Przy zmianie kierunku pies powinientak dokonywać zwrotu, by zawsze znajdować się przed przewodnikiem. Za błędy należy poczytywać przeszukiwanie terenu przez psa bez posługiwania się wiatrem lub bezcelowe bieganie.
   Przy wyparowywaniu zwierzyny z gęstych zarośli pies powinien wchodzić w nie głęboko (nie kręcić się na skraju) i możliwie dokładnie i szybko przeszukać teren, a spotkaną zwierzynę głosić i wypychać na odległość strzału w kierunku oczekującego na skraju zarośli przewodnika.

3. Szybkość chodów

   Szybkość chodów powinien pies dostosować do rodzaju terenu, w jakim pracuje, a także do swoich możliwości zwietrzenia zwierzyny w panujących aktualnie warunkach atmosferycznych.
   Za błędne należy uważać zbyt wolne chodzenie psa w sprzyjają­cych mu warunkach.

4. Ściąganie i doprowadzenie

   Ściąganie polega na wyraźnym zwolnieniu szybkości chodów psa z chwilą złapania przez niego odwiatru zwierzyny. Towarzyszy temu znaczne ożywienie ruchów, a zwłaszcza wzmożona akcja ogona. Z uwagi na brak stójki omawianych ras, ściąganie powinno być bardzo wyraźne, a doprowadzenie szybkie i zdecydowane.

5. Zachowanie się po strzale

Po ruszeniu zwierzyny pies nie powinien jej gonić, lecz pozostać na miejscu i czekać na rozkaz przewodnika. Bez względu na wynik strzału pies powinien zachowywać spokój i nie gonić za zwierzyną. W celu sprawdzenia zachowania się psa po strzale należy podczas pracy oddać strzał w powietrze.

6.  Posłuszeństwo

   Posłuszeństwo psa polega na jak najszybszym wykonywaniu roz­kazów wydanych głosem, gwizdkiem lub znakiem ręki przewodnika

7.  Współpraca z przewodnikiem

   Polega ona na utrzymywaniu stałego kontaktu wzrokowego i słu­chowego psa z przewodnikiem, umożliwiającego mu wykonywanie rozkazu. Stały kontakt z przewodnikiem nieodzowny jest zwłaszcza podczas buszowaniu psa.

8. Przynoszenie postrzałka ptaka

   (włóczka kuropatwy lub bażanta)

9. Przynoszenie postrzałka królika

   (włóczka królika lub zająca)
   Przy ocenie pracy w konkurencjach 8 i 9 mają zastosowanie wska­zówki podane w analogicznych konkurencjach pracy wyżłów (punkty 10 i 20). Różnica występuje jedynie w długościach włóczek. Obie włóczki mająpol50 metrów długości.
   Dla psów grupy II (gończych) zalicza się wykonanie konkurencji nawet wtedy, gdy pies po dojściu do zwierzyny nie podejmie jej, ale zacznie ją głosić lub oznajmi jej obecność.

10.  Odszukiwanie zagubionej zwierzyny (ptaka i królika)

   Przy ocenie tej konkurencji mają zastosowanie wskazówki podane w objaśnieniach do analogicznych konkurencji pracy wyżłów (pkt 12).
   W przypadku psów grupy II (gończych), jeśli prawidłowo odnajdą zwierzynę, a odnalezioną będą głosić lub ją oznajmią, należy im tę konkurencję zaliczyć.

11.  Praca na tropie niewidzianego zająca (gon)

   Gon odbywa się w polu. Przewodnik naprowadza psa na trop zają­ca, którego pies nie widział. Pies powinien szybko podjąć trop. Przez pierwsze 50 metrów przewodnik może prowadzić go na otoku. Najwyż­sze oceny otrzymują psy, które goniąc w niskich uprawach, przy lekkim wietrze, wilgotnym powietrzu lub utrzymującej się rosie, trzymają trop zająca przez minimum 250 metrów. Natomiast przy wysokich tempe­raturach, suchym powietrzu lub padającym ulewnie deszczu, pracując na nieporośniętym podłożu - na najwyższe oceny zasługują psy, które trzymają trop na długości ponad 150 metrów. Psy trzymające trop, przy korzystnych warunkach, na długości mniejszej niż 50 metrów, kwalifikują się do oceny „0".

12. Samodzielność podczas wyparowywania

   Samodzielność pracy psa należy oceniać podczas wyparowywania zwierzyny z gęstych zarośli. Oznaką samodzielności jest np. opuszcze­nie przez psa zarośli, bez rozkazu przewodnika, po dokładnym ich przeszukaniu i ewentualnym wypłoszeniu kryjącej się w nich zwierzy­ny. Pies powinien wyparować zwierzynę i nie gonić jej poza przeszuki­wany teren. Pies, który podczas gonienia ruszonej zwierzyny nie opuści przeszukiwanego obszaru bądź opuści go jedynie na krótko i sam zaraz powróci do niego, zasługuje na najwyższą ocenę.

Do niżej podanych konkurencji mają zastosowanie wskazówki podane w objaśnieniach regulaminu „Konkursów wyżłów":
-     „Bobrowanie bez kaczki" - pkt 14;
-     „Bobrowanie za żywą kaczką" - pkt 15;
-     „Przynoszenie kaczki z szuwarów" - pkt 16;
-     „Przynoszenie ubitej kaczki z głębokiej wody" - pkt 17;
-     „Pozostawanie na miejscu i zachowanie się po strzale" - pkt 19;
-     „Zachowanie się na stanowisku" - pkt 25;
-     „Praca po farbie" - pkt 1S. Z tym że dla małych ras długość tropu wynosi 400 m na konkursach
        krajowych, a na regionalnych może być 300 m.