Artykuł przeczytano: 4501 razy.

OBJAŚNIENIA I WSKAZÓWKI DO OCENY

 Na próbach ocenia się głównie cechy wrodzone psów. Szczególną uwagę zwraca się na ich wiatr i pasję łowiecką. Psy pracują pojedynczo w kolejności wylosowanych numerków.
 O kolejności przeprowadzania konkurencji " skłonność do pracy w wodzie "decyduje sędzia główny.
 Podczas przeszukiwania terenu psy powinny być przeprowadzone pod wiatr.

1. Wiatr
   Wiatr, czyli czułość węchu na odwiatr zwierzyny, ocenia się na podstawie obserwacji pracy psa, np. podczas szukania kuropatw, zwietrzania zająca w kotlinie, lub [przy gonie po jego tropie. oceniając konkurencję " wiatr " powinno się uwzględniać właściwości charakterystyczne dla danej rasy, np. spaniele i szpice myśliwskie mają skłonność do pracy górnym wiatrem, podczas gdy płochacze niemieckie, jamniki i gończe pracują raczej wiatrem dolnym.
 Błędy i kryteria ocen

    Ocenę " 4 " może otrzymać pies, który przy korzystnym wietrze wyraźnie zaznacza obecność zwierzyny z odległości co najmniej 5 m, ani razu nie omija zwierza bez zaznaczenia go, szybko podejmuje trop niewidzianego zająca i trzyma go jak najdokładniej na minimum 50 metrach.
    Pies, który przy pomyślnym wietrze kilkakrotnie ominie zwierzynę bez jej zaznaczenia, zwietrzy zwierzynę z odległości mniej niż 3 m, zgubi trop niewidzianego zająca na odcinku krótszym od 50 metrów i nie odnajdzie go samodzielnie, nie może otrzymać w tej konkurencji oceny wyższej niż " 1".
    Jeżeli pies przy pomyślnych warunkach, powodowany pasją łowiecką, spłoszy zwierzynę bez zaznaczenia jej, nie należy traktować tego jako błąd.

2. Pasja
   Pasja przejawia się chęcią wytrwałego poszukiwania lub tropienia zwierzyny. Przejawia się również w sposobie głoszenia zwierzyny lub jej tropu. Tu również należy uwzględniać właściwości charakterystyczne danej rasie, np. szpice myśliwskie nie głoszą uchodzącej, ale oszczekują tylko osaczoną zwierzynę, teriery i jamniki z kolei oszczekują już z pasją trop niewidzianej zwierzyny.

3. Ściganie i zaznaczanie zwierzyny
   Zaznaczanie obecności zwierzyny wyraża pies znacznym zwolnieniem tempa chodów i ożywioną akcją ogona.

4. Gon zająca
   Po naprowadzeniu psa na trop zająca, który pomknął niezauważony przez niego, powinien on jak najszybciej rozpocząć gon, trzymając trop jak najdokładniej i jak najdłużej. Oceniając gon, należy uwzględnić cechy charakterystyczne dla danej rasy: np. spaniele goniąc zwierzynę na oko powinny ja oszczekiwać, natomiast po tropie niewidzianego zająca mogą podążać milczkiem. Szpice myśliwskie z kolei nie wydają głosu zarówno idąc po tropie niewidzianego zwierza, jak i goniąc go na oko. Jamniki, teriery i gończe wydają głos zarówno na samym tropie, jak i podczas gonu na oko.

5. Skłonność do buszowania
   Buszowanie przeprowadza się w lesie z niezbyt gęstym podszytem lub w takiej kulturze leśnej, która umożliwi utrzymywanie kontaktu wzrokowego przewodnika z psem. Dopuszcza się przeprowadzenie tej konkurencji w polu, na którym bytują bażanty. Pies powinien przejawiać skłonność do systematycznego przeszukiwania terenu za zwierzyną, przy czym powinien starać się utrzymywać kontakt wzrokowy ze swym przewodnikiem. Wypłoszenie i pogonienie zwierzyny nie stanowią błędu.
    Najważniejszą ocenę może otrzymać pies, który przeszukuje teren chętnie, wytrwale i szeroko, nie tracąc przy tym kontaktu z przewodnikiem.
    Błędami są trzymanie się w bliskiej odległości od przewodnika i brak chęci do poszukiwania zwierza i współpracy z przewodnikiem.

6. Skłonność do wyparowywania
   Obszar wyparowywania powinien być pokryty gęstwiną lub zadrzewieniem z gęstym podszytem ( zasiedlone bażantami remizy śródpolne, zagajniki lub zarośla ). Puszczony pod wiatr w suche zarośla pies powinien wykazywać skłonność do przeszukiwania ich i wyparowania z nich zwierzyny. W tym czasie przewodnik pozostaje na skraju zarośli.
    Nie należy traktować jako błąd, gdy pies po krótkim przeszukaniu zarośli wyjdzie na ich skraj i bez zachęty podejmie dalsze poszukiwanie.
    Błędami natomiast są: opuszczenie zarośli po krótkim pobycie w nich i brak chęci do ponownego pracy oraz gonienie zwierzyny, mimo odwoływania psa przez przewodnika.

7. Skłonność do posłuszeństwa i współpracy z przewodnikiem.
    Od młodego psa nie wymaga się jeszcze bezwzględnego posłuszeństwa tylko wyraźnej skłonności do wykonywania otrzymanych rozkazów i do utrzymywania kontaktu z przewodnikiem podczas przeszukiwania terenu. Jeżeli na polecenie sędziego przewodnik nie zdoła przywołać  psa w ciągu 15 minut - pies nie może otrzymać w tej konkurencji oceny wyższej niż " 0 ".

8. Skłonność do pracy w wodzie
   Podczas pracy psa w wodzie nie wolno stosować przymusu. Można natomiast zachęcać go, by wszedł, do wody, rzucaniem do niej kamyków tak, by pies to widział. Im chętniej i głębiej wchodzi pies do wody po otrzymaniu rozkazu bez dodatkowych zachęt ( rzucanie kamyków ), tym wyższą otrzymuje ocenę. Przewodnikowi wolno trzykrotnie rzucać kamyki, ale każdorazowo obniża się jego psu ocenę o " 1 " stopień.
    Ocenę " 4 " może otrzymać pies, który chętnie wejdzie do wody i swobodnie przepłynie dystans co najmniej 5 metrów. Pies, który mimo zachęcania nie wejdzie w ciągu 10 minut do wody, otrzymuje ocenę " 0 ".