Wymarzone cockery
Lata minione i przyszłe hodowli cocker spaniela w Anglii

      W "Dog World" opublikowano wywiady z najbardziej zasłużonymi i długoletnimi hodowcami cocker spaniela. Zawarte uwagi są bardzo istotne i mam nadzieję, że pomogą hodowcą obrać drogę do sukcesu. Na uwagę zasługuje fakt, że większą część wymienionych psów znaleźć możemy w naszych krajowych rodowodach.
      Jako długoletni hodowca tej rasy starałem sobie zadać również podobne pytania, lecz nie będę przedstawiał swoich wniosków. Mam nadzieję, iż większość kolegów hodowców zrobi to samo tj. wnioski wyciągnięte dla siebie samego. Mogę stwierdzić, że jedno co bardzo martwi hodowców angielskich to fakt, iż cocker przestał być psem myśliwskim. Myślę, że mają rację ci, którzy twierdzą, że nadmiar włosa to w przypadku cocker spaniela nie zaleta a wada. Wiele razy słyszeliśmy to z ust Haliny Woner wielkiego zasłużonego dla rasy miłośnika i sędziego.
      Pragnę teraz pozostawić czytelników tego artykułu sam na sam z wypowiedziami na zadane dwa pytania, na które odpowiedzieli najlepsi z najlepszych w tej rasie.
1. Jaki pies nie z własnej hodowli odpowiadał lub odpowiada ideałowi rasy, oraz jaki pies z własnej
    hodowli odpowiada ideałowi.

2. Czy dzisiejsze psy jakością odpowiadaja tym z przed lat, czy sa lepsze lub gorsze. jak wyobrażasz  
    sobie przyszłość hodowli rasy.

WARE & FALCONER (Jennifer Lloyd Carey)
Bournehouse Starshine był dla nas tym najpiękniejszym cockerem. Miał doskonałą wielkość, idealną mechanikę ruchu, doskonały charakter. Wszystko w nim, było najwyższej kalsy.
Z mojej hodowli tym najlepszym był i jest do dnia dzisiejszego Falconers Dorian of Ware. Już jako małe szczenię był zwarty o doskonałych proporcjach. Jako młody pies był całkowicie ukształtowany, miał idealny korpus, kończyny, był doskonały w ruchu. Jednak miał ogromnego pecha. Pomimo, że dużo wygrywał nie został championem. Dziś widzę psy z bardzo obfitym włosem, co przypomina mi amerykańskiego cockera. Ciągle spotyka się psy, które mają zbyt wiele włosa na tylnych kończynach, suki mają zbyt małe głowy i krótkie kufy. Smutne jest to, że cockery straciły swoje piękne głowy. Należy powrócić do "starego" typu cockera - mocnego i zwartego. Często spotyka się dziś wąskie źle kątowane. Myślę, że byłaby to ogromna strata dla rasy gdyby utraciła ona swój swoisty wdzięk i urok.  

DELLACH (Leslie Page)
Jest mi trudno powiedzieć, który był lub jest najlepszym. Czy sir Galahad of Ware, Cillein Echelon, Colinwood Cowboy, a może Bournehouse Starshine i Ronfil Remembrance.
Dla innych przykładowo ten jeden to Dallah Merrymaker lub Dellah Reveller. Dziś mamy piękne cockery, jednak moim zdaniem ich jakość jest nie taka jak przed laty. Myślę, że ma to związek, że wcześniej nie było tak wiele dużych hodowli jak dziś. To co dawniej hodowaliśmy bardziej odpowiadało i pasowało do psa myśliwskiego. Psy, które mamy dziś posiadają jednak dobry potenciał genetyczny i to jest istotna sparwa.

COLINWOOD (Phyllis Woolf)
Tym najlepszym był czarny Misbourne Sweet Anice jak również przepiękna czarna Colinwood Buting. Moim zdaniem dzisiejsze kolorowe cockery mają zbyt mało masy, złe klatki piersiowe oraz wąskie tyły. Wszystkie cockery bez względu na kolor mają zbyt wiele włosa, a źle ustawione tylne kończyny ukrywane są właśnie pod obfitym owłosieniem. Moim zdaniem ostrożni hodowcy będą dbać o dobro rasy.

LOCHRANZA (Jean Crillespie)
Najlepszy jest ten pies, którego wszyscy znają z imienia bez konieczności podawania przydomka hodowlanego np. Lariot, Starshine, Echelon, który był przepięknym psem.
Lochranza Strollaway - to był mój najpiękniejszy pies. Był on dla mnie wymarzonym przedstawicielem rasy. Najlepsze lata dla rasy to okres od 1955 do 1980r. Były to lata gdzie prezentowano piękne grupy hodowlane, bogate w linie hodowlane. Szkoda, że to wszytko dziś zanika. Dzisiejsze cockery mają ogrom włosa, ale bogata szata nie oznacza, że pies jest dobry.

CRAIGLEITH (Mollie Robinson)
Dla mnie tym najpiękniejszym był Wells Fargo of Weirdene. Był to pies mocny w typie roboczym jednak bez przesady zbudowany. We wszystkich calach doskonały, zarówno wzrost jak i jego doskonała głowa z idealnym stopem /przełomem/., idealny fronty i zad, doskonała linia grzbietu. Był to pies o pięknych oczach z doskonałym wyrazie cockera. Trzeba dodać, że był on również doskonałym reproduktorem, do dziś psy z jego linii wygrywają czołowe wystawy. Mój wybór jest z przed wielu lat, ale wzorzec nie uległ zmianie. Oznacza to, że suki muszą być sucze, ale nie małe z lekkim kośćcem. Pies powinien mieścić się pomiędzy 39,5 - 40,5 cm, suka jest nieco mniejsza. Wiele wystawianych suk w tym i championów w ostatnich 5-ciu latach są zbyt małe 35,5 - 36,7 cm, jednak myślę, ze ulegnie to zmianie.
 Moim najlepszym psem była Creigleith Cady Kisses. Bez względu czy była przygotowana do wystaw czy nie, była zawsze perfekcyjna. Moim zdaniem ostatnie 10-cio lecie to spadek jakości cockera. Duża ilość kolorowych ma złe głowy oraz zbyt wąskie kufy. Bez względu czy są to niebiesko-srebrne czy pomarańczowo-białe mają w ogromnej mierze zły pigment. Wiele psów ma zły pigment oka i powieki. Wszytkie wymienione przeze mnie błędy nie odpowiadają wymogom stawianym psom myśliwskich. Wielu twierdzi, że pokazanie psa na wystawie w trakcie ruchu jest przyjemniejsza dla oka. Smutne jest również to, że trudno jest dzisiaj znaleźć reproduktora wolnego od takich wad jak PRA czy HD oraz usterek w zgryzie. wady zgryzu często występują u osobników kolorowych, wychodząc w drugim czy trzecim pokoleniu. Sobolowe umaszczenie, które pojawiło się w tej rasie podbija świat. Tu muszę stwierdzić, że szkoda jest, że mamy kwarantannę. Rasa boryka się z wieloma problemami lecz myślę, że uda nam się zwalczyć i pokonać. Rozwiązanie problemu PRA to przede wszystkim badanie oczu, które na pewno pomoże rozwiązać problem.

QUETTADENE (Penny Lester)
Psów, które nie mogę zapomnieć to czarne psy z hodowli Lochranza, takie jak: Strollaway, który był krótki i harmonijny. Podobał mi się również Bouernehouse Starshine, który przez wiele lat wygrywał wystawy.
Również przepiękny był Curtadale Flag Lieutenant.
Z moich własnych psów wymienić trzeba Quettadene Emblemoraz jego wnuczkę Quettadene Mystique - ta suka była perfekcyjna.
Wcześniej przed wielu laty z tego co pamiętam cockery były w typie psa pracującego. Dzisiejsze hodowle zwłaszcza te nowe, ukierunkowały swoją pracę hodowlaną w kierunku psa wystawowego. Oznacza to, że zgubiliśmy typ psa mocnego ale proporcjonalnego zgodnego z wzorcem rasy.
Cocker nie może mieć łabędziej szyi oraz nie może poruszać się w sposób charakterystyczny dla amerykana. Nie może być zbyt krótki lub źle kątowany, mieć złej klatki piersiowej, musi poruszać się jak cocker angielski. Jako sędziowie i hodowcy musimy pracować nad zachowaniem typowej głowy cockera z odpowiednim stopem /przełomem/. Moim zdaniem w latach 70-80 mieliśmy lepsze cockery. Patrząc w przyszłość trzeba stwierdzić, że mamy jednak szczęście, bo mamy część wymarzonych hodowców, którzy nigdy nie stracą z oczu typowego spaniela. Obojętnie co będzie dyktować moda, będziemy hodować klasycznego z wesołym usposobieniem cocker spaniela, który jest również idealnym psem na wystawy.

NOSLIEN (Pat Neilson)
Oglądając cockera musimy widzieć w tym psie psa myśliwskiego. Bournehouse Storshine odpowiada wszystkiemu co zawiera wzorzec rasy.
 Moim najlepszym cockerem była Noslien Nola. Cechowało ją idealne proporcje ciała i głowy. Dziś wiele cockerów ma błędy takie jak małe oko, wąskie kufy no i zbyt wiele włosa. Zginęły piękne linie grzbietu, wiele psów jest zbyt krótkich. Duża ilość psów porusza się w sposób charakterystyczny dla cockera amerykańskiego. Mało psów jest pracujących. Powinniśmy doceniać i potrafić słusznie ocenić praktyczne aspekty standardu, które przedstawiło gremium myśliwych w 1920r.

ASTROWIN (Phyliis Wise)
Jest mi trudno wymienić tego najpiękniejszego, gdyż wiele było pięknych psów. jednak ja ciągle myślę o Wells Fargo of Weirdene - jego wielkość, typ, doskonała głowa, kończyny, łapy oraz ruch były idealne. Był on jedynym ukochanym psem swojej rodziny.
 Muszę wymienić również Astrowin April Fire - nie ma psów idealnych, ale biorąc pod uwagę jego błędy i zalety tych ostatnich było wiele. Był to pies, który wiele razy wygrywał, był to "wielki pies w małym opakowaniu". Dzisiaj wydaje mi się, że mamy również dużo dobrych psów, ale mało jest tych super. czasem wydaje mi się, że kierunek dzisiejszej hodowli został lekko przesadzony. Cocker musi pozostać psem myśliwskim. Boję się również, że stracimy te piękne wdzięku i wyrazu głowy. Zbyt pobłażliwie ocenia się dziś głowy mało szlachetne.

LOCHDENE (Patricia Show)
Oceniałam na Cruft 94r. CaniqouCambrai i stwierdzam, że jest to pies całkowicie pozbawiony błędów, dlatego otrzymał CC i BOB. Przyznawałam jemu również res CC w przypadku, kiedy zapomniał o swojej silnej stronie ruchu. Moim zdaniem on musi należeć do najlepszych cockerów.
 Jeżeli chodzi o moje psy to dla mnie najlepszy był Lochdene Pepperpot. Przed 20-tu laty tylko pies najwyższej klasy mógł wygrywać i dostawać CC. dziś wielu na pierwszym planie widzi włos, wiele samców wielkością odpowiada suce, jednak za to odpowiedzialni są również sędziowie. jeżeli nie dadzą zbyt wielu powodów do radości wystawcom, to będziemy mieć lepsze pogłowie, co znaczy więcej pięknych psów.

HELENWOOD (Jackie, Marris Bray)
Moim ideałem był Lochranza Strallaway. Często pomagam Jean Gillespie /Lochranza/ i dla mnie ten pies jest ideałem.
W mojej hodowli najlepszy był Helenwood Country Cousin I Strolloway - oba były czarne. Oboje mieli idealny kościec, głowy z pięknym przełomem, długie szyje oraz to, czego często brak dziś cockerom - męskość.
W ostatnich 10-ciu latach jakość cockera znacznie się obniżyła. najlepsze lata dla rasy to lata 70-te. W tym momencie moim zdaniem kolorowe są lepsze niż jednomaściste. Wiele cockerów pięknie prezentuje się w ringu do momentu kiedy nie zaczną po nim biegać. Brak im jest zarówno kośćca jak i masy. Posiadają natomiast ogromną ilość długiego włosa, którą sędziowie powinni zwalczać. Cocker nie jest psem do łóżka lecz psem pracującym, myśliwskim, który pomimo, że cały dzień spędzi w polu, po pracy będzie sprawiał wrażenie psa wesołego i wypoczętego.

BITCON (Moray Amstrong )
Jest mi trudno wskazać tego jednego, ale myślę, że czarny Quettadene Emblem jest dobrze zbudowany i piękny. Jeśli chodzi o moje psy to myślę, że Bitcon Silver Modei jest doskonała w typie. Oba wymienione psy to 100% cockery. moim zdaniem na przełomie 25-ciu lat poprawiły nam się psy. Tak jak i inne rasy tak i cocker jest psem, który ma własny humor i miłośników. Moda jest złem dla wszystkich ras, ale mamy dobrych hodowców i wystawców, którzy kochają tę rasę i pracują dla niej. Dlatego też uważam, że rasa będzie nadal spokojnie się rozwijać i zachowa swoje walory. Nie ma powodu obawiać się o przyszłość rasy.

LINDRIGE (Angie Hackett)
Dla mnie najpiękniejszym był Cortdale Flag Lieutenant. Miałam okazje go oglądać i był to pies z temperamentem i klasą. starałam się te dwie cechy utrzymać we własnej hodowli i myślę, że mi się to udało. Pies ten miał dla mnie typowy wyraz rasy.
Moja Lindrige Gypsy Girl pomimo swoich 14-tu lat nadal utrzymuje klasę championa. Ja jednak pesymistycznie patrzę na przyszłość rasy. Hodowcy myślą tylko o zwycięstwach a nie o jakości. Bez bacznego i rozważnego trzymania się wzorca, doprowadzi się do utraty typowego wyglądu cockera.

CANIGOU (Patricia Bentley)
dealnie odpowiadający wzorcowi pod każdym względem jest Bournehouse Starshine. Jest ona zawsze idealna bez względu z jakiej strony by się na nią patrzyło.
 Jeśli chodzi o moje psy to jest to trudne pytanie. Wygrywał Canigou Cambrai. dzisiaj jakość psów jest na średnim poziomie. Wiele z nich nie odpowiada wzorcowi rasy. Hodowcy powinni pracować nad poprawą typu i przyjaznego charakteru. Moim życzeniem jest aby nie szkodzić rasie

CILLEINE (Denise Borney)
Trudno odpowiedzieć, ale myślę, że Lochranza Strollaway lub Bournehouse Starshine. Były to psy na bardzo wysokim poziomie.
 Jeśli chodzi o moje własne to na pewno Echelon. Jest to pies o typowym wyrazie cockera, doskonałych proporcjach i kątowaniu. dziś ogólnie jest dobrze, duże hodowle zgubiły typową jakość rasy. Przygotowanie i jakość szaty zupełnie straciła na znaczeniu. Wiele psów ma szatę typową dla amerykana, nie wspominając, że są źle przygotowywane. Wiele psów ma złe głowy ze słabym stopem i krótką kufą. Myślę, że wielu z tych, którzy będą to czytać skorzystają ze starych rad i nauki. Przede wszystkim sędziowie powinni ustawicznie pogłębiać swoją wiedzę.

CLASSIEWAY (Ernie & Daphnie Darby)
Jest trudno wskazać tego jedynego jednak muszę typować Lochranza Newsprint. Był to piękny pies i doskonały reproduktor.
 Z moich godny wymienienia jest Classieway Cutty Sark - ma wszytko co trzeba, doskonałą głowę itd.
 Był zawsze wesoły w ringu i sprawiało to jemu przyjemność. Również suki Carrie-Ann i Crocus-Time były piękne w typie i miały doskonały temperament. Nasz reproduktor Normanvies Midnight Runner zrobił ogromną rewolucję w kolorowych cockerach.
 Moim marzeniem i życzeniem jest utrzymać doskonałą jakość pogłowia. Hodowla to linie hodowlane, których trzeba się trzymać. Myślę, że hodowcy będą produkować piękne psy trzymając się jednak wzorca rasy. Kończyny tylne powinny być bardziej typowe dla cockera. Trzymajmy się typowego cockera, który powinien powrócić na nasze ringi.

ASQUANNE (Anne, Alan Webster)
Myślę, że na wyróżnienie zasługuje Celleine Echelon - przepiękny przedstawiciel rasy. Można go znaleźć w wielu rodowodach. Jeśli chodzi o nasze psy to chyba Asquanne Grainne, która ciągle jest z nami, zawsze szczęśliwa. Jest to doskonała suka hodowlana. Myślę, że jakość pogłowia cockera pozostanie na niezmiennym poziomie. Staramy się patrzeć pozytywnie, zarówno na rasę jak i hodowlę. Nie chodzi nam tylko o pięknego psa, który stoi przed nami, ale również o mocne, idealne w znaczeniu hodowlanym żeńskie linie. To pomoże i przyczyni się utrzymać typ. Jednak obawiam się, że tracimy przyjazny charakter tej rasy. Należy rozpocząć hodowlę w odpowiednim kierunku, aby nie stracić tej rasy. należy pamiętać o tym, że w hodowli nie tylko są istotne zwycięstwa.

COLTRIM (Ed & Joan Simpson)
Typujemy Quettadene Emblem z uwagi na jego idealną głowę i typowy wyraz rasy. Również godna polecenia jest wnuczka Quettadene Mistique.
 Nasz Coltrim Mississippi był chyba naszym najlepszym psem. Był to piękny pies o doskonałe, mechanice ruchu, z typowym wyrazie cockera. Na przestrzeni ostatnich 30 lat rasa bardzo się zmieniła. Poprawiły się proporcje ciała i grzbiety. Jednak dziś psy mają zbyt dużo włosa co nie jest typowe dla psa myśliwskiego. Również dzisiejszy cocker ma problemy z utrzymaniem wzorcowego wzrostu.

CORNBOW
W historii rasy było wiele wielkich gwiazd. Moim zdaniem na podkreślenie zasługuje Canigou Cambrai, który również na Cruft otrzymał C. Jest to typowy cocker.
 Z moich psów myślę, że powinienem wymienić Cornbow Myosotis - pomimo drobnych błędów był typowy i ten typ preferowany był na tegorocznym Cruft. Co do przyszłości rasy - jest jeszcze wielu hodowców, którzy dbają o prawidłowość rasy.

BOURNEHOUSE (Gordon Williams)
Było wiele pięknych psów, jednak dla mnie ten jeden to Lochranza Strollaway oraz Bournehouse Starshine. Miały one doskonały charakter i radosne usposobienie. Jest to, to co chcę od cockera. Dobrze widzę przyszłość rasy. Myślę, że uporamy się z gnębiącymi nasze środowisko problemami.

QUAINE (Georg & Joyce Caddy)
Georg: uważam, że najlepszym był Cilleine Echelon, ale chętnie zamieniłbym jemu głowę Dellah Merrymaker.
 Joyce: Dla mnie ten najlepszy to Lochranza Strollaway.
 Jeśli chodzi o nasze psy to Quaine Chieftain - za jego doskonałą głowę, oczy i wyraz oraz typowy wygląd cockera.
 Dziś zmienił się typ i sposób prezentowania psa, jednak wzorzec się nie zmienił. Hodowcy powinni organizować spotkania, na których omawiane będą istotne problemy i istotę wzorca.
 szkoda, że w ringach coraz trudniej znaleźć psy o prawidłowej mechanice ruchu. W przyszłości należy zwracać uwagę na istotę wzorca, a nie na efekt wystawowy. Boję się przyszłości patrząc na fermy produkujące szczenięta bez znajomości praw genetyki i wzorca.
 Aby hodować trzeba znać doskonale jedno i drugie.

       Bruno Richter

Tłumaczenie: Jerzy Olszewski - hodowla Sylena www.sylena.pl
za zgodą Bruno Richtera oraz " Dog World "